Sara Kurlit, instruktorka nauki jazdy (fot. ze zbiorów Autorki)

Sara Kurlit, instruktorka nauki jazdy, członek Komitetu Redakcyjnego Inicjatywy na rzecz powołania Samorządu Zawodowego Instruktorów i Egzaminatorów pisze o możliwościach rozwoju zawodowego. Ta młoda wiekiem i stażem zawodowym osoba wie jak jej droga w wykonywanym zawodzie powinna wyglądać. Czy tak? Inaczej? Czyli jak? Piszcie. (jm)

***

Inicjatywa powstania Samorządu Zawodowego Instruktorów i Egzaminatorów rozpoczęła w środowisku szeroko pojętą dyskusję na temat wykształcenia instruktora nauki jazdy. Podczas koleżeńskich rozmów branżowych oraz śledząc media społecznościowe temat pojawienia się „stopni” instruktorskich na ogół spotykał się z pozytywnym odzewem. Powstanie Samorządu Zawodowego to doskonała okazja żeby wprowadzić w życie możliwość rozwoju w zawodzie instruktora nauki jazdy.

Jako osoba młoda wiekiem i stażem z każdym kolejnym rokiem nauczania widzę swoje błędy popełniane podczas prowadzenia pierwszych samodzielnych jazd szkoleniowych. Również w ruchu drogowym niekiedy „gołym okiem” widać niedoświadczenie młodego stażem instruktora.

Okres próbny. Niezbędne jest wprowadzenie „okresu próbnego” dla osoby, która dopiero ukończyła kurs na instruktora nauki jazdy. Minimum około 2-3 tygodnie (100 godzin) pod okiem starszego, doświadczonego instruktora (posiadającego minimum II stopień instruktorski), który wprowadzi w trudy zawodu. Oczywiście liczba godzin może być zwiększona, jeżeli instruktor nadzorujący szkolenie będzie miał zastrzeżenia w stosunku do jakości i sposobu prowadzenia zajęć przez „instruktora stażystę”.

Po okresie przygotowawczym instruktor stażysta staje się pełnoprawnym instruktorem nauki jazdy.

Instruktor II stopnia. Wymagany minimum 5 letni staż pracy w zawodzie instruktora nauki jazdy, minimum średnie wykształcenie, udokumentowany rozwój poprzez: uzyskanie więcej niż jednej kategorii prawa jazdy lub uzyskanie uprawnień instruktora nauki jazdy na minimum jedną z wymienionych kategorii kat. A/C/CE/D lub aktywna działalność wykraczająca poza obowiązki ustawowe tj. organizacja dodatkowych szkoleń lub zajęć dla kursantów.

Celowo w wyżej wymienionych wymaganiach postarałam się zawrzeć wiele ścieżek gwarantujących możliwość podniesienia swojego stopnia. Należy pamiętać i podkreślać, że ruch drogowy to szeroko pojęta dziedzina, w której można rozwijać się na wielu płaszczyznach. W moim przekonaniu na awans zawodowy zasługuje zarówno instruktor, który za cel stawia rozwój osobisty uczestnicząc w różnego rodzaju kursach jak i ten który przyczynia się do przekazania dodatkowych umiejętności swoim kursantom organizując np. zajęcia z podstawowej eksploatacji pojazdu.

Instruktor III stopnia. Posiada wykształcenie wyższe kierunkowe (!) tj. psychologia, pedagogika, transport, inżynieria bezpieczeństwa itd., minimum 8 letni staż pracy w zawodzie instruktora nauki jazdy, posiada uprawnienia instruktora II stopnia.

Stopień III to specjalista w swojej branży. Jednakże patrząc na aktualne oferty dzisiejszych uczelni wyższych musimy pamiętać że wykształcenie tam zdobyte nie gwarantuje, że przed oczami ujrzymy specjalistę w swoim zawodzie. Oferty studiów e-learningowych oraz niezliczona ilość kierunków nie może być w Naszym zawodzie wyznacznikiem kompetencji. Jeżeli chcemy żeby stopień III czyli ostatni do uzyskania otrzymywali specjaliści w branży ruchu drogowego musimy poczynić pewną selekcję przyznając awans ludziom których wykształcenie związane jest z wykonywanym zawodem.

Każdy awans powinien poprzedzać egzamin dostosowany do wymaganych kompetencji. Składałby się on zarówno z części teoretycznej jak i praktycznej.

Niewątpliwie organizacją egzaminów oraz przyznawaniem stopni powinien zająć się Samorząd Zawodowy Instruktorów i Egzaminatorów, a obowiązki te należy umieścić w projekcie ustawy.

Czy ostatnim etapem ścieżki rozwoju powinien być tytuł egzaminatora?

Osobiście uważam, że nie. Zgodzę się z propozycjami iż każdy egzaminator powinien mieć praktykę w zawodzie instruktora jednak pomimo nieustannych pomyłek społeczeństwa i wrzucaniu egzaminatorów oraz instruktorów do „jednego worka” musimy pamiętać, że są to dwa różne zawody z diametralnie różnymi obowiązkami i niezbędnymi predyspozycjami. Celowo nie skupiam się w przedstawionych tutaj propozycjach na nazwach oraz dokładnych obostrzeniach. Pragnę jedynie przedstawić w jakim kierunku moim zdaniem powinniśmy podążać wprowadzając ścieżkę rozwoju.

Proszę również o Wasze wypowiedzi oraz propozycje które można zgłaszać w komentarzach pod artykułem ale także na adresy członków Komitetu Redakcyjnego. Szczególnie zachęcam młodych stażem oraz wiekiem w zaangażowanie się w tą tematykę ponieważ wspólnie tworzymy Naszą przyszłość.

Sara Kurlit 

Kontakt z członkami Komitetu Redakcyjnego

[kliknięcie w nazwisko, przekieruje do programu pocztowego]:

Aby pobrać projekt ustawy, kliknij TUTAJ

Aby pobrać założenia Samorządu Zawodowego Instruktorów i Egzaminatorów, kliknij TUTAJ