I mamy kolejną wypowiedź, której pretekstem stał się wyrok Sądu Administracyjnego w Opolu, rozpoznano skargę egzaminatora w przedmiocie unieważnienia egzaminu państwowego na prawo jazdy kat. B. Nasi dyskutujący szeroko mówią o niezwykle ważnych kwestiach egzaminów państwowych, egzaminatorów, procedur i w tym kontekście o bezpieczeństwie na drogach. Dziś Tomasz Matuszewski, egzaminator, zastępca dyrektora w WORD w Warszawie, b. instruktor nauki jazdy.
Przypomnijmy przedmiotem wyroku opolskiego sądu (sygn. II SA/Op 177/21 [kliknij]) był przerwany egzamin i ocena egzaminatora, iż zdający na placu manewrowym (zadanie nr 2 „Ruszanie z miejsca oraz jazda pasem ruchu do przodu i do tyłu”) przed rozpoczęciem manewru dwukrotnie nieprawidłowo upewnił się co do możliwości jego rozpoczęcia - możliwości jazdy, braku oceny sytuacji wokół pojazdu w celu wykluczenia prawdopodobieństwa spowodowania zagrożenia w ruchu drogowym. Jak czytamy w uzasadnieniu wyroku: - W ocenie egzaminatora do dokonania prawidłowej oceny wokół pojazdu nie było wystarczające rozejrzenie się w prawe i lewe lusterko.
Zachęcamy do szerokiej dyskusji. Dziś wypowiedź Andrzeja Łabęckiego, instruktora nauki jazdy.
Redakcje: tyg. PRAWO DROGOWE@NEWS oraz portalu L-INSTRUKTOR.
Dziś wypowiedź Tomasza MATUSZEWSKIEGO, egzaminatora, zastępcy dyrektora w Wojewódzkim Ośrodku Ruchu Drogowego, b. instruktora:
Na wstępie zaznaczę, że daleki jestem od komentowania wyroków sądów oraz decyzji uprawnionych organów. Moja wypowiedź nie będzie się więc wprost odnosiła do wydarzeń, których dotyczy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu. W takim razie dlaczego postanowiłem zabrać głos? Dlatego, że sprawa ukazuje narastający od lat problem oddalania się od istoty i sensu egzaminów na prawo jazdy. Mam od lat gruntownie przemyślany pogląd o roli egzaminu. To on realnie kształtuje sposób szkolenia i wyznacza jego poziom. Szkolenie zaś tworzy podwaliny bezpiecznych zachowań przyszłych kierowców. Jeżeli sposób egzaminowania zaczyna oddalać się od rzeczywistości - szkolenie zaczyna ewoluować w kierunku abstrakcji i sztuczności. Tak jak budowanie obrazu pięknej katedry poprzez szczegółowe przyglądanie się ze zbyt bliskiej odległości zniszczonym cegłom uniemożliwi kontakt z pięknem tak zbyt skrupulanckie skupianie się szczegółach może zafałszować ocenę kwalifikacji kandydatów na kierowców.
Plac manewrowy towarzyszy egzaminom od 30 lat. Niestety nadal jest zanadto celebrowany. Szkoda, że od przedostatnich zmian w przepisach egzaminacyjnych coraz więcej osób kończy na nim swoje egzaminy. Statystyki są w tym przypadku brutalne. W większości WORD-ów najczęstszą przyczyną niepowodzeń w zakresie kategorii B prawa jazdy jest zadanie, które stanowiło przedmiot refleksji ww. organów i Sądu Wojewódzkiego w Opolu.
Upewnianie się o możliwości jazdy, prawidłowego ruszania, płynność jazdy, sposoby obserwacji podczas cofania czy zatrzymania w wyznaczonych polach stanowią przedmiot zbyt wielu dociekań, analiz czy wręcz dysertacji egzaminatorskich „doktoratów". Wielu zapomina, że jest to preludium do istoty utworu jakim jest, a tak naprawdę powinien być, dobry egzamin. A najtragiczniejsze jest nadawanie błędom zbyt wysokiej rangi i twierdzenie, że dany sposób prowadzenia pojazdu zagraża bezpieczeństwu ruchu. Zaręczam - często jest to zwykłe pustosłowie i brak wyobraźni - a może często zwykłego przepracowanego doświadczenia - u zbyt gorliwych urzędników systemu. Boję się, że czasami może to być także kwestią zwykłego wygodnictwa.
Po tej krótkiej refleksji ciśnie się na usta parafraza cytatu z aktu założycielskiego Akademii Zamojskiej: ,,Takie są Rzeczypospolite drogowe jakie ich kierowców szkolenie i egzaminowanie". Obyśmy nie za długo musieli doświadczać jej skutków...
Tomasz Matuszewski (Warszawa)