„Wyniki kontroli pokazały, że administracja rządowa nie stworzyła kierowcom odpowiednich warunków do odbycia szkoleń. Ministerstwo Infrastruktury prawie o dwa lata opóźniło przygotowywanie przepisów wprowadzających nowy system szkoleń. W efekcie zamiast w roku 2006 odpowiednie zmiany w prawie wprowadzono w 2008.
Wszyscy wojewodowie niedostatecznie nadzorowali ośrodki szkolenia i nie kontrolowali ich (z wyjątkiem Mazowieckiego UW i to na skutek kontroli NIK). Nie mieli zatem wiedzy, czy spełniają one wymagania przepisów prawa i czy ich wyposażenie oraz jakość szkoleń jest odpowiednia"
Mój komentarz celowo zacznę od przytoczenia informacji NIK po zakończonej na początku 2010 roku kontroli dotyczącej szkoleń kierowców zawodowych. Obecna „reakcja" władz jest więc - delikatnie mówiąc - mocno opóźniona. Ale jest - i jak to się mówi w takich przypadkach: „lepiej późno niż wcale".
Zajmując się organizacją ww. szkoleń od ich początku po transformacji ustrojowej - czyli od stycznia 2002 roku - odnoszę się do zaproponowanych dziś rozwiązań [kliknij] - na tyle na ile dane mi było je poznać - bez wielkiego entuzjazmu.
Po pierwsze dominuje w nich aspekt negatywny. Teza: jest źle - więc trzeba to lepiej przypilnować i wtedy będzie dobrze - jest typową utopią. Można iść tą drogą przez następne dziesięć lat ale bez złudzeń na poważniejsze zmiany.
Po drugie - zmiany mają za mało odważny i nowatorski charakter. Nadal niewolniczo jesteśmy przywiązani do przedmiotowej Dyrektywy, która już sama w sobie trąci myszką. Mam tu na myśli proporcje pomiędzy teorią i praktyką. Kierowca to zawód praktyków, którym „dania teoretyczne" należy podawać z wyjątkowym smakiem z domieszką roztropności.
Po trzecie - i tu wypowiem się jako wordowiec i były starosta - tak jak funkcjonujące od ośmiu i pół roku PKK nie wpłynęło na poprawę jakości szkoleń kandydatów na kierowców tak PKZ nie wpłynie na polepszenie kwalifikacji kierowców zawodowych. Nie tu bowiem leży problem. Wiele osób i środowisk wie gdzie i jak należy szkolić kierowców- ale wydaje mi się - mało kto jest zainteresowany ich zdaniem.
Po czwarte - II faza szkolenia, a taką niewątpliwie jest szkolenie kierowców zawodowych - powinna zasadzać się na dobrym fundamencie szkoleń podstawowych. A te od dawna czekają na Godota reformy. Przy okazji nie mogę nie odnieść się krytycznie do obecnego często zmieszanego modelu szkoleń. Co mam na myśli zobowiązuję się nakreślić przy możliwości dłuższej wypowiedzi.
Żeby jednak nie pozostawić złego wrażenia i nie pretendować do roli malkontenta dostrzegam w propozycjach promyczki nadziei. Niewątpliwie są nimi zmiany w organizacji egzaminów. Od dawna było tajemnicą poliszynela, że dotychczasowe Komisje po prostu sobie z nimi nie radzą.
Czy poradzą sobie WORD-y? Nie wiadomo - ale przynajmniej kierowcy szybciej do nich będą mogli przystępować. Boję się tylko zaproponowanych form egzaminowania, które mogą nas technologicznie cofnąć w czasie o 20 lat. Przypomnę, że pierwsze w pełni skomputeryzowane testy egzaminacyjne dla kandydatów na kierowców zostały wdrożone w naszym kraju od lipca 2001 roku.
A nadziei mam kilka: efektywniejsze i realniejsze programy szkoleń, dobre pytania egzaminacyjne oraz kompetentni czyli zachowujący aktualną wiedzę i dobre nawyki trenerzy i egzaminatorzy.
Tomasz Matuszewski,
zastępca dyrektora WORD Warszawa, egzaminator, b. starosta, b. instruktor nauki