Z krytyką podejść trzeba do wykrystalizowanego w doktrynie nauki jazdy wyrażenia "defensywny styl jazdy". Jeżeli to sformułowanie pada w kontekście b.r.d., to powinniśmy wysławiać przedmiotowe bezpieczeństwo w kategoriach jego maksymalizacji. Tymczasem defensywa kojarzy się z wycofaniem, postawą pasywną w opozycji do postawy ofensywnej. Styl jazdy powinien być dopasowany optymalnie, tzn. maksymalizując b.r.d. oraz minimalizując szansę niepowodzenia naszych własnych indywidualnych priorytetów, związanych z przemieszczaniem się. Mniemam, że zwrot "defensywna jazda" ukierunkowany jest bardziej na unikanie zaniechań niż unikanie działań (o których mowa w przepisie normującym zasadę ostrożności). Zbyt zachowawczy styl jazdy wcale nie musi maksymalizować b.r.d., gdyż takie kategorie jak porządek i płynność ruchu stoją w ścisłym sprzężeniu z przedmiotem bezpieczeństwa.

No tak. Ale ja pamiętam, że na swoich jazdach (szczególnie pod koniec) jeździłem tak dobrze, że nie potrzeba było żadnego egzaminu wewnętrznego. Podczas jazdy ze mną instruktorzy mogli sobie uciąć drzemkę, nie martwiąc się, że obudzą się w szpitalu. I czy to ich wina, że hamulec na egzamine miał zupełnie inną czułosć niż ten na ich autach? Albo czy ich wina, że niektórzy egzaminatorzy są czystymi chamami? Nie! Nie ich wina.

Mój poniższy komentarz powinien się znaleźć dwa tematy niżej w temacie: "Czy każdy kandydat powinien być kierowcą". Pomyłka.